به گزارشامروله،
یادداشت /وحید مرادی: « فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا » ... بی شک همراه با سختی، آسانی است! این سنت الهی است که همراه با سختی ( نه بعد از آن! ) آسانی و شیرینی را به کام بندگانش می نوشاند. بی شک زلزله کرمانشاه نیز مصداقی از این سنت های الهی است، که به همراه خود برکات و آسانی هایی را به همراه داشته است.
اما آسانی های همراه زلزله کرمانشاه چه بود؟
اگر نگاهی اجتماعی و عملگرایانه به این موضوع بیافکنیم، اولین دستاورد زلزله برای استان کرمانشاه مشخص شدن عیار مدیرانی بود که مدعی توانمندی، تجربه، کارآیی، مدیریت و هزاران اوصاف دیگر بودند؛ مدیرانی که مدیریت را به ارث برده به جای اینکه آن را با توانمندی های ذاتی خود به دست آورده باشند!
همگان اذعان دارند که در زلزله کرمانشاه «بحران مدیریت» باعث آن همه خسارات جبران ناپذیر شد، نه «مدیریت بحران»! زیرا برخی از مدیران به حدی در ناکارآمدی غرق بودند که خود عامل اصلی بحران‌سازی شدند؛ مدیرانی بی تجربه و ترسو که سالها به خاطر روابط ( نه ضوابط! ) در مسند مدیریتی استان جا خوش کرده بودند.
بازوند، استاندار کرمانشاه نیز با درک عمیق از این معضل، بارها نسبت به این موضوع در جلسات رسمی با مدیران به آنها هشدار داده که در صورت تداوم این رویه مجبور به عزل آنها خواهد بود، اما گویا جز چند نفر معدود، هنوز نتوانسته این دیو هفت سر را به زمین بزند!علت چیست؟ و چه دست هایی پشت پرده قرار دارد؟ الله اعلم ...
اما به اعتقاد صاحب این قلم، معضل یا به عبارت بهتر «بحران مدیران ناکارآمد و مدعی!» در استان کرمانشاه فقط با قدری جسارت مرتفع خواهد؛ جسارتی که استاندار کرمانشاه بارها در رفتار خود برای مقابله با بحران ها از خود بروز داده است. بی تردید، اعتماد به نیروهای جوان جسارتی بزرگ می خواهد، اما متاسفانه هنوز این رویه در بین مدیران استان جزء خطوط قرمز مدیریتی بوده و در مقابل « دهه شصتی » بودن برای جوانان تحصیلکرده و توانمند، از عیوب و نقاط ضعف نابخشودنی ؟!
کلام آخر اینکه، تا زمانی که این پارادوکس مدیریتی در کرمانشاه حل نگردد و استفاده از مدیران جوان، چابک، توانمند و خوش فکر به رویه ای معمول در انتصابات تبدیل نگردد، «آش همین آش است و کاسه همین کاسه!»
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد