به گزارشامروله، هر سال به بهانه روز خبرنگار آیین های جداگانه ای توسط دستگاههای مختلف برگزار می شود تا گوشه ای از زحمات تلاشگران این عرصه جبران شود و در این بین هستند خبرنگارانی که با وجود تمام سختی ها و مشقت های فراوان و تلاش بی وقفه و شبانه روزی گمنام باقی می مانند.خبرنگاران عاشق و گمنام همان کسانی هستند که در تمام ایام سال هر لحظه در تلاشند تا لحظه ها را ثبت کنند و وقایع و حقایق جامعه را بنگارند ولی در روزی که به نام آنهاست خود فراموش می شوند.
به نظر می‌رسد پیش از شروع گلایه از مسؤولان به قول قدیمی‌ها یک سوزن به خودمان بزنیم اما این دلیلی نمی‌شود که یک مراسم به مناسبت روز خبرنگار برگزار شود و به میدانی برای مسؤولان شهرداری تبدیل شود تا با منت‌گذاری بر دوش اصحاب محترم رسانه‌ها کارهای خودشان را به آنان نشان دهند.
در مراسمی که برای روز خبرنگار برگزار شد، همه صحبت کردند اما یک خبرنگار از سختی‌ها و تلخی‌ها و شیرینی‌های کاریش نگفت؛ همه صحبت کردند یک عکاس خبری از تصاویر تلخ و شیرینی که باید ثبت کند و ثبت کرده است، صحبت نکرد؛ همه صحبت کردند اما کسی از خانواده خبرنگاران صحبت نکرد؛ همه صحبت کردند اما هیچ‌کس راهکاری برای ایجاد امنیت شغلی و بیمه خبرنگاران صحبت نکرد؛ همه صحبت کردند و فقط همه صحبت کردند!
مسؤولان همیشه رسانه‌ها در اختیارشان است و بهتر بود این روز و تنها یک روز در اختیار خود رسانه‌ها قرار می‌گرفت؛ ای کاش مسؤولان یک روز و تنها یک روز از تریبون و میکروفون دل می‌کنند و این روز را به میکروفون گیرنده‌ها می‌دادند اما در روز خبرنگار هم این خبرنگاران بودند که نقش همیشگی‌شان را ایفا کردند و میکروفون برای مسؤولان گرفتند.
ای کاش برای لحظاتی هم که شده مسؤولان طمع پیچانده شدن و شنیدن جواب‌های عجیب و غریب را می‌چشیدند؛ ای کاش برای لحظاتی هم که شده طمع رد تماس را می‌کشیدند و هزاران هزار ای کاش دیگر که خبرنگاران به آن‌ها عادت کرده‌اند و تنها کاری که می‌توانند بکنند از آن‌ها لذت می‌برند و به آن‌ها می‌خندند.
متاسفانه شهرداری صحنه به عنوان متصدی اجرای برنامه با دعوت از خبرنگاران غیر بومی و تجلیل از آنان و هدای هدیه تنها به دنبال چهره نمودند کار های خود بود . بنابراین چه بهتر است که ما 17 مرداد را به بانیان آن تبریک گفته نه کسانی که فقط نام آن را یدک می کشند و تاثیری بر اشاعه خبر های شهرستان ندارند.