به گزارشافکارنیوز، اصغر شیرازپور افزود: به طور کلی سه نوع سیستم پکیج با استانداردها و کاربردهای مختلف وجود دارد که متناسب با هر نوع و متراژ ساختمان ها می توان از آن استفاده کرد.
وی ادامه داد: نوع اول شامل سیستم هایی است که عمدتا مانند آبگرمکن های دیواری و ... با استانداردهای معمولی و برای ساخت و سازهای بالای ۱۰۰ مترمربع مناسب هستند که این پکیج ها اکسیژن مورد نیاز برای احتراق را از هوای داخلی فضای آپارتمان می گیرند و حتما باید گاز مونوکسید کربن آن ها از طریق دودکش به بیرون منتقل شود.
شیرازپور خاطرنشان کرد: این پکیج ها که اغلب بیشترین استفاده را در ساخت و سازهای امروزی کشور دارند به هیچ وجه برای آپارتمان های با متراژ کوچک توصیه نمی شود.
وی تصریح کرد: نوع دوم پکیج هایی هستند که استاندارد بالاتری نسبت به نوع اول دارند و تنها تفاوت آن ها با نوع اول در این است که دود ناشی از احتراق را به دلیل داشتن فن، با فشار بیشتری به دودکش و فضای خارجی آپارتمان منتقل می کنند.
عضو کمیته تخصصی مکانیک سازمان نظام مهندسی کشور افزود: در نوع سوم، که متناسب با تکنولوژی روز دنیا طراحی شده، پکیج هوای مورد نیاز برای احتراق را از بیرون ساختمان می گیرد و دود ناشی از احتراق را هم به بیرون از فضای آپارتمان منتقل می کند.
وی تاکید کرد: با این وجود مشکلی که در ارتباط با نصب این پکیج ها وجود دارد این است که دودکش باید روی نمای ساختمان نصب شود که از نظر زیبایی نمای ساختمان را با مشکل مواجه می کند.
*ترفند جدید سازنده ها برای کاهش هزینه ساخت/مهندسان ناظر جلوگیری کنند
شیرازپور با انتقاد از اینکه در برخی موارد پکیج هایی در ساختمان ها نصب می شود که با متراژ تناسب ندارد، گفت: یکی از مهمترین وظایف مهندسان ناظر این است که از نصب پکیج نامناسب در آپارتمان ها جلوگیری کنند.
وی با بیان اینکه بسیاری از سازندگان به خاطر حذف هزینه های ناشی از طراحی سیستم موتور خانه مرکزی به تعبیه مکانی برای پکیج در آپارتمان روی آورده اند، گفت: اغلب این سازندگان هم از نصب پکیج خودداری می کنند و اغلب ساخت و سازها تهیه و نصب این سیستم را به عهده خریدار می گذارند تا از این طریق متحمل هزینه های طراحی و اجرای سیستم موتورخانه مرکزی نشوند.
*ساختمانهای ۱۰ واحدی از سیستم موتورخانه مرکزی استفاده کنند
شیرازپور افزود: به سازندگان توصیه می شود که برای ساخت و سازهایی با بیش از ۱۰ واحد مسکونی حتما از سیستم موتورخانه مرکزی استفاده کنند.
وی ادامه داد: نوع اول شامل سیستم هایی است که عمدتا مانند آبگرمکن های دیواری و ... با استانداردهای معمولی و برای ساخت و سازهای بالای ۱۰۰ مترمربع مناسب هستند که این پکیج ها اکسیژن مورد نیاز برای احتراق را از هوای داخلی فضای آپارتمان می گیرند و حتما باید گاز مونوکسید کربن آن ها از طریق دودکش به بیرون منتقل شود.
شیرازپور خاطرنشان کرد: این پکیج ها که اغلب بیشترین استفاده را در ساخت و سازهای امروزی کشور دارند به هیچ وجه برای آپارتمان های با متراژ کوچک توصیه نمی شود.
وی تصریح کرد: نوع دوم پکیج هایی هستند که استاندارد بالاتری نسبت به نوع اول دارند و تنها تفاوت آن ها با نوع اول در این است که دود ناشی از احتراق را به دلیل داشتن فن، با فشار بیشتری به دودکش و فضای خارجی آپارتمان منتقل می کنند.
عضو کمیته تخصصی مکانیک سازمان نظام مهندسی کشور افزود: در نوع سوم، که متناسب با تکنولوژی روز دنیا طراحی شده، پکیج هوای مورد نیاز برای احتراق را از بیرون ساختمان می گیرد و دود ناشی از احتراق را هم به بیرون از فضای آپارتمان منتقل می کند.
وی تاکید کرد: با این وجود مشکلی که در ارتباط با نصب این پکیج ها وجود دارد این است که دودکش باید روی نمای ساختمان نصب شود که از نظر زیبایی نمای ساختمان را با مشکل مواجه می کند.
*ترفند جدید سازنده ها برای کاهش هزینه ساخت/مهندسان ناظر جلوگیری کنند
شیرازپور با انتقاد از اینکه در برخی موارد پکیج هایی در ساختمان ها نصب می شود که با متراژ تناسب ندارد، گفت: یکی از مهمترین وظایف مهندسان ناظر این است که از نصب پکیج نامناسب در آپارتمان ها جلوگیری کنند.
وی با بیان اینکه بسیاری از سازندگان به خاطر حذف هزینه های ناشی از طراحی سیستم موتور خانه مرکزی به تعبیه مکانی برای پکیج در آپارتمان روی آورده اند، گفت: اغلب این سازندگان هم از نصب پکیج خودداری می کنند و اغلب ساخت و سازها تهیه و نصب این سیستم را به عهده خریدار می گذارند تا از این طریق متحمل هزینه های طراحی و اجرای سیستم موتورخانه مرکزی نشوند.
*ساختمانهای ۱۰ واحدی از سیستم موتورخانه مرکزی استفاده کنند
شیرازپور افزود: به سازندگان توصیه می شود که برای ساخت و سازهایی با بیش از ۱۰ واحد مسکونی حتما از سیستم موتورخانه مرکزی استفاده کنند.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد