" امروله " را زنده یا مرده می خواهیم؟

به گزارشامروله، یادداشت/ مهران رضایی : آنهایی که در سالهای گذشته به ارتفاعات امروله و میان رفته اند،با مروری بر خاطرات قدیم و مقایسه ی آن با شرایط کنونی، به وضوح ناله ی این  کوه بزرگ را می شنوند.به راستی ما با طبیعتمان چه کرده‌‌ایم؟

اینگونه به نظر می رسد که باید در نگاه خود به طبیعت تجدید نظر کنیم. قدر تک تک  ، دانه ها ، گل ها و گیاهان را بیش از پیش بدانیم و با بازگشت به سوی طبیعت،شرایط را برای زندگی سالم مهیا نماییم.

باید بدانیم و باور کنیم که  اگرچه طبیعت مظلومانه منتظر یاری ماست، اما در واقع  این ما هستیم که به محیط زیستی سالم و زنده، احتیاج داریم  و برای زنده ماندن باید از آن مراقبت کنیم.

در سالهای اخیر افزایش جمعیت ،که به تبع آن  افزایش نیاز به تامین غذا، گسترش دامپروری را اجتناب ناپذیر کرده است. به همین سبب دامداران نیز  به دنبال استفاده حداکثری از منابع طبیعی و مراتع هستند . وبرخی از آنان که نسبت به ضرورت حفاظت از مراتع و پوشش های گیاهی آنها، آگاهی کافی ندارند، با بهره برداری بی رویه و چرای بی ضابطه و غیرمجاز دام هایشان، عامل اصلی فقر مراتع از لحاظ پوشش گونه های مختلف گیاهی محسوب می شوند. که جلوگیری از این روند نیازمند تدوین راه کاری عملی برای استفاده منطقی از این منابع و حفاظت از آنها است.

تجارب موجود نشان داده که مردم  بومی و غیر بومی و البته دربیشتر موارد "عشایر"، در سالهای گذشته به طور مستقيم و غیر مستقیم  به طرق مختلف موجب تخريب مراتع شده و  همچنان مي شوند:

تعدد جمعيت بهره بردار مرتعي

بوته کنی جهت سوخت

 بهره برداري بيش از حد گياهان مرتعي به منظور مصارف دارويي و صنعتي.

چرای بی رویه، بي موقع (زود هنگام و پیش رس)، چراي ببش از اندازه و چراي  طولاني مدت (خروج دير هنگام)

تخریب مراتع در اثر حرکت تعداد زیاد دام در مسیر چرا؟

تجارب نشان داده که ورود تعدادي دام به اين منطقه ی کوهستانی ، تعادل موجود در زمینه ی گیاهان موجود را به هم مي زند. چرا که دام با چراي خود از برگ و ساقه گياهان، ‌رشد و نمو آنها را مختل و از توليد بذر كه ضامن بقا و تداوم گياهان مرتعي است تا حد زيادي جلوگيري مي كند و با لگد مال كردن برگ، ساقه و ريشه گياهان و سخت كردن خاك،‌ به مرتع صدمه مي زند.

امیدوارم مسئولین محترم شهرستان، با توجه به شرايط و ضوابط  موجود، برای  مناطق مختلف و کوه ها و طبیعت دیار مان ، که در نوع خود کم نظیر بوده، و برای نجات کوهستانی که روزگاری لقب "پایتخت گیاهان دارویی " را به خود اختصاص داده بود،راه حل هاي مناسبي ارائه نمایند. و البته  كه این امر نیازمند انجام و پي ريزي يك سري عمليات مرتعداري ( مديريت مراتع ) و اعمال اقدامات مديريتي همچون قرق با همکاری افراد كارآمد است.

امید است ادارات مربوطه وارد عمل شوند و قوانین و نظارت سخت‌تری اعمال نمایند، همچنین در برابر قانون‌شکنان اقدامات قاطع‌تری انجام دهند.

چرا که اگر نتوانیم طرحی مناسب برای جلوگیری  از نابودی مراتع و طبیعت زیبای شهرمان را تدوین و به اجرا درآوریم، در سال های آتی، پوشش گیاهی منطقه به کمترین میزان تقلیل می یابد که در این صورت مشکلات بیشتری گریبانگیر مردم خواهد شد و آیندگان نیز از این موهبت های الهی بی بهره خواهند بود.