به گزارشامروله، حنیف غفاری: کامرون با وعده برگزاری همه پرسی «خروج از اتحادیه اروپا» در سال ۲۰۱۷ میلادی توانست آرای بسیاری از شهروندان انگلیسی را به سبد حزب محافظه کار واریز کند. پس از این قمار سیاسی بود که دیوید کامرون برای نخستین بار طی ۱۸ سال اخیر توانست دولتی یکدست محافظه کار را بدون نیاز به ائتلاف با لیبرال دموکرات ها و دیگر احزاب انگلیسی تشکیل دهد.
صورت بندی آنچه امروز در مناسبات لندن و اتحادیه اروپا می گذرد بسیار ساده است! دیوید کامرون با شرایطی که در کشور خود رقم زده اروپای واحد را در یک دو راهی سخت قرار داده است. بر این اساس سران اروپای واحد ناچارند میان «اعطای اختیارات ویژه به انگلیسی ها» و «خروج انگلیس از اتحادیه اروپا» یک گزینه را انتخاب کنند که بدون شک انتخاب هر یک از این دو گزینه برای اروپای واحد فاجعه بار خواهد بود.
در صورتی که اتحادیه اروپا بر سر مسائلی مانند مهاجرت، تامین هزینه های مالی مجموعه اروپای واحد، تعهدات مالیاتی و... بخواهد به انگلیس کمترین امتیازی دهد، شهروندان دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا به هیچ عنوان زیر بار چنین مسئله ای نخواهند رفت.
این حس منفی در میان شهروندان دو کشور آلمان و فرانسه که به صورت سنتی با اعطای امتیازات ویژه به انگلیسی ها مخالفند بیشتر ظهور و بروز دارد. تبدیل شدن انگلیس به عضو خاص و برتر اروپای واحد، موضوعی نیست که شهروندان دیگر کشورهای اروپایی نسبت به آن بی تفاوت بمانند، ضمن اینکه اعطای امتیازات ویژه اجتماعی و اقتصادی به لندن با اصول مندرج در پیمان ماستریخت متفاوت است.
بر این اساس نباید میان اعضای اروپای واحد در قبال تعهدات مشترکی که از سوی آنها اتخاذ می شود کمترین تفاوتی وجود داشته باشد.
با این حال انتخاب گزینه دوم، یعنی تن دادن به خروج انگلیس از اتحادیه اروپا نیز به سود اروپای واحد نخواهد بود زیرا تحقق «اروپای منهای انگلیس» پیام فروپاشی اتحاد اروپاییان را به نظام بین الملل مخابره خواهد کرد. در شرایطی که به واسطه احتمال خروج یونان از منطقه یورو یکی از نمادهای اتحاد اروپاییان در آستانه فروپاشی است، خروج انگلیس از اروپای واحد دومینوی فروپاشی کلیت اتحادیه اروپا را نیز کلید خواهد زد.
به عبارتی گویاتر، ممکن است در آینده ای نزدیک یونان به نماد «فروپاشی اقتصادی» و انگلیس به نماد «فروپاشی سیاسی» اروپا تبدیل شوند. در هر حال انگلیس به لحاظ شرایط اقتصادی و سیاسی خاص خود نقش پررنگی در معادلات اروپای واحد دارد و بدیهی است که خروج انگلیس از اروپا موضوعی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت.
از سویی؛ طی روزهای اخیر سیگنال های نگران کننده ای از لندن به سوی بروکسل ـ مقر اروپای واحد ـ مخابره شده است. آخرین نظرسنجی ها نشان می دهد میل بسیاری از شهروندان انگلیسی مبنی بر خروج از اتحادیه اروپا به قوت خود باقی مانده و حتی تقویت شده است.
در یک نظرسنجی که از سوی موسسه «سورویشن» برگزار و نتایج آن از طریق ایمیل برای روزنامه ها فرستاده شد، حدود ۵۱ درصد مردم جدایی از اتحادیه اروپا و ۴۹ درصد شرایط گذشته را خواستار شده اند. نظرسنجی های گذشته در ماه های ژوئن و جولای نیز چنین نتیجه ای را تایید می کنند.
در این میان بسیاری از طرفداران حزب محافظه کار و همچنین طرفداران حزب یوکیپ ـ حزب استقلال انگلیس ـ از اصلی ترین طرفداران خروج انگلیس از اتحادیه اروپا بوده و در مقابل، اعضای حزب کارگر و لیبرال دموکرات با چنین ایده ای مخالف هستند.
نکته قابل توجه اینجاست که با تشدید بحران مهاجرت و احتمال حضور مهاجرین آسیب دیده در کشورهای اروپایی، رویکرد سلبی شهروندان انگلیسی در قبال اتحادیه اروپا تشدید شده است. از این رو گذشت زمان به سود حامیان باقی ماندن انگلیس در اروپای واحد نخواهد بود.
در نهایت اینکه دیوید کامرون سران اروپای واحد را در وضعیت سختی قرار داده است. تنها راه امتناع نخست وزیر انگلیس از برگزاری همه پرسی، امتیازدهی اروپای واحد به لندن است. شاید در صورت این امتیازدهی، شاهد وقوع شورش عمومی شهروندان خشمگین اروپایی علیه نهادهای رسمی این مجموعه باشیم. از این رو افرادی مانند «آنگلا مرکل»، «فرانسوا اولاند» و «ژان کلود یانکر» با اعطای هر گونه امتیازی به لندن در برهه فعلی مخالف هستند.
در حالی که بازی دیوید کامرون به عنوان یکی از بازماندگان سیاسی چرچیل با اعصاب سران اروپایی تمامی ندارد، برخی از اقتصاد دانان اروپایی هشدار داده اند که خروج انگلیس از اروپا عواقب و تبعات بسیار سخت و جبران ناپذیری برای بروکسل خواهد داشت.
به نظر می رسد طی ماه های آتی با افزایش تقابل نخست وزیر انگلیس و سران اروپای واحد بر سر موضوعات مهمی مانند مهاجرین، مالیات عمومی، تعهدات مالی جمعی و... مواجه شویم. چالش هایی که تاکنون راهی برای حل آنها پیدا نشده است...!
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد