نقض بزرگ قانون با دستانی کوچک/ ذهن نابالغ دردسر ساز می شود

به گزارشامروله،  به نقل ازپاک پرس، امروزه شماری از نوجوانان قربانی بی توجهی خانواده ها می شود و به طور ناخواسته به دلیل حضور در خانواده هایی ناسالم و زندگی در محلات نامناسب از کودکی به سوی خلاف کشانیده می شوند.

بر اساس عقیده برخی از روانشناسان گرایش نوجوانان به هنجار شکنی ها امری طبیعی است اما اگر این امر در سطحی گسترده به صورت ادامه دار باشد جای بسی نگرانی دارد.

از آنجا که هیچ آدمی مجرم به دنیا نمی آید بنابراین باید پذیرفت عوامل محیطی و بیرونی بیشترین اثر را بر زندگی بزهکارانه نوجوانان می گذارد که نیاز به بررسی و توجه هرچه بیشتر است.

بررسی جرائم نوجوانان بزهکار در دادگاه اطفال

یک وکیل پایه یک دادگستری در این باره به خبرنگار پاک پرس گفت: به تخلفات و جرائم سرزده از نوجوانان کمتر از 18 سال بزهکاری نوجوانان گفته می شود که در این سنین در دادگاه اطفال مود رسیدگی قرار می گیرد و پس از محکومیت به کانون اصلاح تربیت کودکان و نوجوانان منتقل می شوند.

فاطمه خاتوله بیان کرد: برای نخستین بار در ایران دادگاه اطفال در سال 1338 تاسیس شد و به دلیل اهمیت بازپروری نوجوانان در سال 1347 نخستین کانون اصلاح و تربیت در تهران برای اصلاح افراد غیربالغ و بزهکار یا بالغ بزهکار زیر 18 سال آغاز به کار کرد.

وی افزود: فرزندان طلاق یا آنان که دارای والدینی بی مسئولیت پس از طلاق هستند که نگهداری فرزند را نمی پذیرند بیشتر در معرض بزهکاری قرار دارند همچنین اعتیاد والدین، فقر فرهنگی و مالی در این امر اثرگذار است.

خاتوله گفت: پس از خانواده ها نقش اولیا مدارس در پیشگیری از بزهکاری نوجوانان موثر است تا زمینه های فرار آنان از مدرسه فراهم نشود به بیان دیگر در صورت کنترل صحیح نیاز نوجوانان به تخلیه هیجاناتشان، از تبدیل این هیجانات به ناهنجاری پیشگیری می شود.

این وکیل دادگستری با رد ذاتی بودن بزهکاری آن را ناشی از عدم خود کنترلی نوجوانان دانست و گفت: بزهکاری نوجوانان نشانه هایی چون نا آرامی، بی توجهی به اصول اخلاقی و مقررات جامعه دارد. آنان بی عاطفه هستند و به طور افراطی دنبال توجیه اشتباهاتشان هستند.

نوجوانان قانون شکن بزهکار هستند

یک روانشناس در این باره به خبرنگار پاک پرس گفت: بزهکاری اصطلاحی است که برای نوجوانانی که کار غیر قانونی انجام می دهند ذکر می شود البته درصد کمی از نوجوانان بزهکار در آینده به بزهکار حرفه ای تبدیل می شوند.

فاطمه مرادی افزود: تداوم مشکلات در دوره نوجوانی کمتر از دوره کودکی است و این از بار فشار مشکلات خانواده ها می کاهد.

وی افزود: خود میان بینی، هوشیاری مفرط و اعتقاد به اینکه از دیگران فراتر هستند سبب بروز رفتارهای ویرانگرانه می شود. همچنین خود انگیختگی درونی می تواند فشار آسیبهای روانی را برای نوجوانان به وجود آورد.

مرادی گفت: بزهکاری در میان پسران که بیشتر مورد اعمال خشم هستند سه الی هشت برابر بیشتر بوده همچنین ویژگی های خلقی نوجوانان که از بچگی به همراه داشته اند در بزهکاری آنان موثر است.

وی همچنین فشار گروه همسالان و اجتماع و مدرسه را در این امر اثرگذار دانست افزود: بر اساس معتبرترین یافته ها در خانواده های خالی از محبت و با کشمکش و تعارض بیشتر، میزان بزهکاری در نوجوانان بیشتر است.

این روانشناس گفت: بزهکاری نوجوانان در محلات فقیر نشین که پیوندهای اجتماعی شان دارای گسیختگی بیشتری است به وفور یافت می شود و بعدها به تبهکاران اجتماعی تبدیل می شوند.

بزهکاری نوجوانان دغدغه ای جهانی است

یک حقوقدان نیز درباره بزهکاری نوجوانان به خبرنگار پاک پرس گفت: بزهکاری نوجوانان به یک دغدغه عمومی و معضل جهانی تبدیل شده زیرا بر اساس تحقیقات نیمه دوم قرن بیستم، جرائم خشونت آمیز علیه نوجوانان رو به افزایش است که در این میان تحولات جهانی ناشی از تکنولوژی، فشار فضای مجازی و انفجار جمعیت اثرگذار بوده است.

منا شفیعی افزود: بر همین مبنا کاهش سن بزهکاری نوجوانان و خشونت آمیز شدن ماهیت کارهای آنان دغدغه ای جدی برای دولتها شده در نتیجه نوجوانان را به سه گروه جامعه ستیز، در معرض خطر و بزهکار تبدیل کرده اند.

وی خاطر نشان کرد: بر حسب تعریف نوجوانان در سه دسته مرحله اولیه، ثانویه و مرحله سوم قرار می گیرند که به ترتیب در مرحله اولیه نقش خانواده ها برای پیشگیری بیشتر است. در مرحله دوم نوجوانی که در معرض خطر و در میان خانواده ای ناسالم است باید مورد حمایت قرار گیرد تا به یک مجرم تبدیل نشود و در مرحله سوم نیز نوجوان از مرحله بزهکاری عبور کرده و دست به اقدامات خطرناک می زند.

این وکیل بیان کرد: بر همین مبنا در دنیا دادرس خاص اطفال در مواجه با نوجوانان بزهکار وجود دارد و در ایران نیز در سال 1338 قانونی تخصصی در این زمینه تشکیل و تصویب شد که بعدها حذف شد تا اینکه در سال 1392 در قالب قانون دادرسی جدید به طور مجدد قانون رسیدگی به نوجوانان زیر 18 سال مجزا از قوانین مربوط به بزرگسالان شد.

وی افزود: البته در سال 1378 قانون ایران به بحث اطفال پرداخت اما به طور منسجم تر در سال 1392 و بر اساس مواد قانونی 408 تا 417 قوانین مربوط به اطفال پایه گذاری شد و بنا شد رسیدگی به جرائم این نوجوانان در دادگاه تخصصی ویژه باشد و قاضی پرونده نیز شرایط خاصی داشته باشد. همچنین طبق قانون باید دادگاه اطفال، مشاوری جامع الشرایط داشته باشد و اگر نوجوان مونث باشد مشاور وی نیز باید زن باشد.

شفیعی گفت: باید مطابق قانونهای جهانی سن نوجوانی کمتر از 18 سال و نه سن بلوغ لحاظ شود زیرا در این سنین شخصیت نوجوانان کماکان در حال شکل گیری است و اگر در برخورد نامناسب انجام نگیرد آینده ای خطرناک برای وی رقم می خورد و جامعه باید هزینه ای گزاف را بپردازد.