به گزارشامروله،بهنقلشبکه اطلاع رسانی مرصاد، بزرگترین و پرجمعیت ترین استان غربی کشور کرمانشاه است و با داشتن شرایط جغرافیایی خاص، محوریت غرب ایران در مباحث مختلف را یدک می کشد.
این استان مهم و استراتژیک اما چند سالی است که به صورت محسوس در حال افول و پسرفت در شاخصهای مختلف در بخش های مختلف اقتصادی، عمرانی و اجتماعی است.
این افول را به راحتی می توان در آمارها و عدد و رقم های منتشر شده توسط مراکز رسمی و البته در سیمای شهر و استان کرمانشاه مشاهده کرد.
شاید چند شاخص مهم مثل نرخ اشتغال به کار، مهاجرت معکوس و البته برخی از شاخص های اجتماعی مثل اعتیاد و طلاق و ... از جمله مهمترین آنها باشد. کرمانشاه در تمامی این سنجه های ذکر شده هیچگاه وضعیت کاملا مطلوبی نداشته است اما در هیچ دوره ای هم اینچنین بی رقیب جلوه نکرده است.
این استان امروز در نرخ بیکاری صدرنشین است و در اکثر شاخص های منفی اجتماعی نیز وضعیتی مشابه دارد. در حالی که توانمندی ها و ظرفیت های بالقوه کرمانشاه از گردشگری گرفته تا کشاورزی و تجارت و بازرگانی به واسطه مرزهای گسترده با بخش کردی و عربی عراق انتظار دیگری را از این منطقه به وجود آورده است.
در حوزه پروژه های مهم عمرانی به جرات می توان گفت که طی سه سال گذشته هیچ طرح و یا پروژه قابل قبولی برای بیکارترین استان کشور رقم نخورده است.
اولین استاندار دولت یازدهم در کرمانشاه که به دلیل ضعف عملکرد برکنار شد در همان روز اول مدیریت خود آب پاکی را روی دست کرمانشاه ریخت و گفت: من برای کلنگ زدن نیامده ام و هیچ پروژه جدیدی را شروع نمی کنم مگر اینکه اقدامات نیمه تمام قبل به نتیجه برسد!
این اظهار نظر در روزهای ابتدایی دولت جدید شاید کمی می توانست دلخوری ها از توقف پیشرفت کرمانشاه را تسکین دهد اما این روزها که طرح های نیمه تمام گذشته نیز چیزی به نام راه اندازی و افتتاح عایدشان نشده می توان نتیجه گرفت که این سخنان استاندار سفر کرده از کرمانشاه نه یک استراتژی مدیریتی که یک بهانه برای توجیه عملکردهای کاری بوده است.
این استدلال وقتی روشن می شود که مدیران دولت در رسیدگی به شهرهای پدری خود نیز کرمانشاه را قربانی می کنند.
به شکلی که فلاحت پیشه، نماینده منتخب مردم اسلام آباد غرب و دالاهو اختصاص بودجه راه آهن کشور به رشت و کرمان را از چشم نوبخت و جهانگیری دیده و به شدت به کندی پروژه راه آهن غرب اعتراض می کند.
پالایشگاه آناهیتا، منوریل، دهکده المپیک و ... از این دست کارهای روی زمین مانده در کرمانشاه را می توان در طوماری بلند بالا لیست کرد.
کرمانشاه محروم از نگاه دولت
فرستادن استانداران ضعیف و کمکار به کرمانشاه یا توقف مطلق بودجه های عمرانی در این استان فقط تنها مشکل نیست. درست است که به گفته معاون عمرانی استاندار کرمانشاه بودجه عمرانی این استان حتی به اندازه خرید یک "پنت هاوس" در تهران نیست اما حقیقتا دولت نگاه های معمول خود را نیز از کرمانشاه دریغ کرده است.
اینروزها خبرنگاران آرامش عجیبی از رکود سفر وزیران و دولتی ها به کرمانشاه دارند. امروز استان کرمانشاه با گذشت سه سال از دولت روحانی از بودجه800 تا 1000 میلیاردی سفر هیات دولت به استان ها، محروم مانده است و سفر به استان محروم کرمانشاه در سال پایانی یک دولت شاید همان نوشدارو پس از مرگ سهراب باشد.
چراکه وقتی استانهای توسعه یافته ای مثل اصفهان و فارس و کرمان و استانهای همجوار کرمانشاه مثل ایلام و همدان و کردستان و لرستان چند سال قبل از آورده های احتمالی این سفر بهرمند شده اند کرمانشاه بازهم با فاصله گرفتن بیشتر رشد استانهای دیگر را در ماه های آخر زمامداری دکتر روحانی نظاره می کند.
بارها در گزارش های مختلف هم نوشته شده است که حتی وزیر کشور هم برای کرمانشاه تاقچه بالای سیاسی گذاشت و حاضر نشد در معارفه دو استاندار دولت در این استان حاضر شود.
به هر حال این روزها که حرف از سفر استانی هیات دولت به کرمانشاه است باید اذعان کرد که همان نوشدارو بعد از مرگ سهراب بهترین توصیف از تاخیر بی دلیل روحانی برای سرکشی از این استان محروم و البته استراتژیک است.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد