"شکست عشقی"

به گزارشامروله، یادداشت/دکتر کریم افشاری نیا‌ : ناکامی در عشق رویدادی است که شاید خیلی ها طعم تلخ آن را چشیده باشند. عشق ناکام دلالت بر زمانی دارد که عاشق از وصلت با محبوب و معشوق خود ناکام شده و یا پس از ایجاد رابطه، توسط او طرد شود.

این اتفاق بسته به ساختار روانی فرد، می تواند پیامدهای مختلفی داشته باشد. در یک فرد بهنجار به دنبال این ناکامی، یک فرایند سوگ به وجود می آید درست شبیه زمانی که ما عزیزی را از دست می دهیم.

در فرد بهنجار این فرایند سوگواری ضربه عمده ای به روان او وارد نمی کند و توانایی او را برای عشق ورزیدن کم نکرده یا از بین نمی برد. چنین فردی معمولا پس از گذراندن چند ماه سوگواری ، دوباره قادر خواهد بود عاشق شده و رابطه نوینی را آغاز کند.

اما اگر فرد  دوران کودکی نورمالی را طی نکرده باشد ، عوارض دیگری در روان او رخ می دهد. مثلا اگر نیازهای کودک به واسطه یک مادر طرد کننده برآورده نشده و کودک در مسیر رسیدن به خواسته هایش بیش از حد ناکام شود، در بزرگسالی تجربه شکست عشقی می تواند به افت شدید اعتماد به نفسش بیانجامد و او را به ته دره احساس طرد شدگی و منفور بودن، پرتاب کند.

این واقعه موجب می گردد که به فرد احساس عمیق ناتوانی، باخت و حقارت دست بدهد‌. از سوی دیگر، فردی که در دوران کودکی، نیازهایش بیش از اندازه ارضا شده و ناکامی را اصلا تجربه نکرده باشد نیز مستعد تجربه چنین حالاتی است. 

چنین فردی به دلیل اینکه قبلا ناکامی را تجربه نکرده ، توانایی مدیریت ناکامی و شکست را نخواهد داشت و در مواجهه با شکست عشقی ساختار روانیش به هم ریخته و زیر فشار شدید احساس طرد شدگی و حقارت عمیق کمر خم می کند.